म जेलमा छु

(कविता ) ।


देबेन्द्र बस्याल



म जेलमा छु

मेरो मुखमा चुक्कुल ठोकिएको छ

हामतमा हत्कडी लगाइएको छ

म अन्धकारमय कोठामा ढलेकोछु

म बोल्न खोज्छु तर सक्दिन

हात चलाउन खोज्छु, सक्दिन

सुदुर पूर्वको उषा हेर्न खोज्छु, सक्दिन

म व्यर्थै मूडो जस्तै लडेको छु,

म दुष्टको फन्दामा होइन

भिषण लडाईको मैदानमा छैन

दन्कीरहेको आगोको बीचमा पनि हैन

सधैं जस्तै जस्ताकाे तस्तै म यहीँ छु,

बन्धक छु ।

जस्ले बोल्न र लेख्न सिकायो

तर ,झुठाे बाेल्न र लेख्न मात्र सिकायाे ।

बैरीको बिरुद्ध लड्ने गफ सिकायो

अाफु बैरीसँग हात फैलायाे ,

फिलिङ्गोसंग खेल्नु पर्छ भन्याे

तर अाफु सधै सितलतामा रमायाे ।

म आज उसैको जेलमा छु,

अब म

आँखाभरी टिलपिल आँसु लिएर हैन

अदम्य साहस बटुलेर

गरिबको मुक्तिको सपना साँचेर

कालोलाई कालो र सेतोलाई सेतो भन्न

छातिमा साहसकाे सगरमाथा बोकेर हिड्नेछु

म हार्ने छैन

जितेर आउनेछु

सामन्तका जेलनेल फोडेर

दलालहरुको सत्यनाश गर्दै

एकाविहानै क्रान्तिको गीत गाउदै

काँधमा बन्दुक बोकेर अाउनेछु ,

आउनेछु नाच्दै, गाउँदै र बजाउँदै ।